2014 – Documentaire – (95 min)
Documemntaire over de diepe sporen die de oorlog soms achterlaat in de ziel. Documentairemaker en journalist Coen Verbraak volgde een jaar lang cliënten en zorgprofessionals binnen het Landelijk Zorgsysteem voor Veteranen (LZV). Het resultaat geeft een bloedstollende inkijk in de wereld van het gevecht dat pas na thuiskomst wordt gevoerd.
De zes hoofdpersonen van deze film waren nog jongens van 17 tot 22 jaar toen ze als Nederlandse militair naar Libanon, Bosnië of Afghanistan werden gestuurd. Eenmaal thuis in Nederland hebben zij jarenlang geprobeerd om alles te vergeten: het beeld van een kind dat doodbloedt, de geur van brandende kerosine, de paniek tijdens een mortieraanval. Maar overdag in hun woonkamers en ’s nachts in hun dromen woedt de oorlog door: “Ik herken mezelf niet meer”, vertelt Hans die begin jaren tachtig in Libanon diende, “Ik was een strijder. Nu ben ik een angsthaas geworden.” Na twee missies in Uruzgan voelt Nick (26 jaar) zich leeg… “Het liefst zat ik de hele dag in mijn boxershort op de bank.”
Regie: Coen Verbraak. Zuidenwind/NCRV
